.:Wskazówki dla Dj-a:.
Brudny VINYL - jeśli jest zakurzony wystarczy dobrze podmuchać. Można przetrzeć szmatką, najlepsza jest flanelowa, koniecznie musi być miękka! Płytę czyścimy nie wzdłuż rowków, a od środka do zewnątrz, to bardzo ważne! Jeśli na płytę coś nam się wylało, to można wsadzić ją pod bieżącą letnią wodę, nigdy gorącą. Można także użyć mydła. Nie należy nigdy suszyć płyty przy pomocy urządzeń emitujących ciepło bądź na słońcu! Najlepszym rozwiązaniem po umyciu byłoby spłukać ją jeszcze raz wodą destylowaną, ale to już rozwiązanie dla pedantów ;-)

Ciepło - należy zwracać uwagę, aby nie kłaść bezpośrednio na wzmacniaczu i innych ciepłych miejscach płyt, szczególnie vinili, może to spowodować ich odkształcenie. Ponadto zatkanie otworów wentylacyjnych w końcówce może doprowadzić do jej zgonu. Uważać należy także na źródła światła, szczególnie typu SPOT, jego bliskość powoduje podwyższenie temperatury, na które szczególnie uczulone są czarne płyty.

Trunki - i inne trunki oraz napoje trzymane na konsolecie, zawsze przestawiaj jak najdalej od sprzętu i płyt ! PAMIĘTAJ! Doświadczenie setek DJ'ów mówi, że zawsze, jest to tylko kwestia czasu, kiedy Ty sam albo goście na konsolecie je rozleją i nie ma to najmniejszego znaczenia czy jesteś pod "wpływem" czy też nie. Taki potok może spowodować katastrofę, w taki lano-wielkanocny sposób zakończysz imprezę, bo sprzęt po zalaniu zazwyczaj przestaje działać.

Pogłos - to wielka zmora, miksowanie w takich warunkach to prawdziwa męka, nie mówiąc już o próbach samplowania itd. Jeśli DJ'ka lub miejsce, w którym stoimy nie jest wyposażone w odsłuchy to mamy w zasadzie dwa wyjścia. Wszystkie miksy wykonujemy na słuchawkach, ale ogranicza nam to kontakt z salą i panowanie nad poziomem poszczególnych sygnałów z miksera, należy o tym pamiętać, aby ludzie nagle nie ogłuchli albo nie zaczęli sobie zadawać pytania, co tak nagle przycichło. Druga metoda to eksperymentalne (w przypadku odtwarzaczy cd) przesunięcie punktu CUE o kilka lub kilkanaście setnych w stosunku do właściwego ustawienia tj. dokładnie o taką wartość ile wynosi opóźnienie na sali. Wtedy zawsze po ustawieniu CUE wiemy, że musimy odjąć np. 0.10 sec. do prawidłowego ustawienia i utwór wejdzie nam w beat w stosunku do tego co aktualni dociera do naszych uszów.

Mikrofon - jeśli padł nam mikrofon, albo spadł i trafił go szlag, albo mała blondynka włożyła go właśnie do kufla z piwem albo jeszcze gdzie indziej (to nie wibrator!) ;-), lub nie wzięliśmy go ze sobą, a właśnie trzeba go użyć, jest na to sposób. Można wykorzystać do tego celu słuchawki, wystarczy przepiąć je z gniazda słuchawkowego do mikrofonowego i mamy mikrofon! Jest on, co prawda marnej jakości, ale zawsze. Często musimy mocno odkręcić gain’a, aby było cokolwiek słychać, przez taki zawodowy sprzęt. Natomiast absolutnie nie polecam przerabiać mikrofonu na słuchawkę, nie będziesz wtedy miał ani jednego, ani drugiego. Zamiast słuchawek można także użyć małych głośników albo małej kolumienki. Dość zabawny widok, drzeć się do kolumienki, aby Cię ktoś usłyszał na sali, ale działa, a to jest najważniejsze.

Mikser - co zrobić, gdy się zepsuł? To prawdziwa katastrofa, grać z jednego źródła. Jest jednak kilka rozwiązań, pomocnym okaże się wzmacniacz. W zależności, jaką końcówką dysponujemy możemy się pokusić o kilka rozwiązań. 1.) Jeśli posiadasz wzmacniacz z możliwością przełączania źródła sygnału (tak jak to jest w domowych wzmacniaczach, cd, tape, aux, itd.) podłączasz 1CD pod np. TAPE, a drugi pod CD i pstrykając przełącznikami masz zawsze jakąś alternatywne działania. 2.) Jeśli mamy dwa wzmacniacze i do tego z regulację poziomu wyjściowego, to mamy prawie mikser. Jeden CD podłączamy do jednego wzmacniacz, a drugi do drugiego, mamy problem z głowy. Należy pamiętać o przepięciu kolumn, zazwyczaj jeden wzmacniacz obsługuje satelity, a drugi subbass, więc trzeba tak przełączyć kanały abyśmy mieli pełne pasmo na obu 3.) Jeżeli mamy do dyspozycji wzmacniacz wyposażony w potencjometr BALANCE to 1CD lub inne źródło podłączamy do lewego kanału np. AUX, a drugie źródło do prawego kanału AUX. Teraz balance działa analogicznie jak fader w mikserze. Pozostaje tylko problem kolumn raz będzie nam grała lewa, a raz prawa strona. Najlepiej, jeśli mamy możliwość przemieścić paczek w jedno miejsce i ustawienie ich, jedna na drugiej. Wtedy nikt nic nie zauważy. 4.) To sposób tylko dla odtwarzaczy CD z wyjściem słuchawkowym z regulowanym poziomem wyjściowym dla słuchawek. Spinamy na żywioł L kanał CD1 do L kanał Cd2, analogicznie kanał prawy i masę. Następnie podłączamy to do końcówki i regulując natężenie dźwięku potencjometrami słuchawkowymi mamy pseudo mikser. Ten sposób może czasami nie działać, w zależności od zastosowanego wzmacniacza słuchawkowego. Przy takich konfiguracjach raczej sobie na poszalejesz, ale zawsze to lepsze od upadku imprezy. Ponadto 3 sposób jest też niezłym rozwiązaniem dla tych, którzy mają trochę sprzętu w domu, a nie stać ich na mikser, zawsze można się w ten sposób pobawić i poeksperymentować. Niestety o prawdziwym graniu nie ma mowy w takich sytuacjach.
    Przy braku miksera. Do wykonania tylko przy wzmacniaczach ze standardowym wyjściem (zaciski na kabelki). Nie trzeba wtedy przestawiać głośników w jedno miejsce. Wystarczy około metra kabla i zrobić taki bajer. Bierze się kawałek kabla i przykręca do +. Do tego dolutować trzeba kable od głośników (+). Analogicznie robi się z (-). Jak ktoś ma za dużo czasu to może jeszcze oba kanały ze źródła zrzucić, na jeden. Wystarczy tylko lutownica trochę kabla i chęci. Oczywiście można też tak podłączyć głośniki, żeby był odsłuch na poszczególne kanały, ale to już inna bajka. Balans i gotowe.

CDR vs CD - Z własnego doświadczenia wiem że różne odtwarzacze (nawet markowe) mają czasem problemy z odtworzeniem CDR’ów. Nie wiem z czego to dokładnie wynika (płyta nie zabrudzona, ani nie porysowana). Ale przeważnie pomaga mocne chuchnięcie na płytę. Też nie wiem dlaczego, ale w 70% pomaga. Można też wrzucić płytę którą ładnie czyta, a później szybko podmienić na CDR’a. To też pomaga.

Tworzenie muzyki

Tworzenie współczesnej muzyki tanecznej czy ogólnie - elektronicznej nie wymaga żmudnych ćwiczeń z instrumentem, wyczucia rytmu lub melodii. Brak predyspozycji w tym zakresie może zastąpić odpowiednie oprogramowanie, które "zadba" o szczegóły, użytkownikowi pozostawiając element twórczy... albo przynajmniej okazję do dobrej zabawy.

Wraz z pojawieniem się technologii samplingu w tworzonych kompozycjach zaczęto wykorzystywać fragmenty istniejących nagrań, pożyczając z nich pojedyncze brzmienia czy całe sekwencje. Zalety takiego rozwiązania były oczywiste - uzyskanie pożądanych dźwięków przy użyciu tradycyjnych metod wymagało zatrudnienia muzyków sesyjnych i wynajęcia studia nagraniowego bądź posiadania odpowiedniego wyposażenia, instrumentów i umiejętności. To kosztuje i wymaga czasu. Dlatego samplowanie cudzych dokonań i obróbka zdobytego w ten sposób materiału tak, by dopasować go do swoich potrzeb, zyskało ogromną popularność. Doszło do tego, że powszechny stał się muzyczny "kanibalizm" - szczególnie popularne fragmenty pojawiały się w setkach nagrań różnych wykonawców (np. próbki wycinane z utworów Jamesa Browna lub krótka sekwencja perkusyjna pochodząca z nagrania zapomnianej już grupy The Winstons "Amen, My Brother", która ponad dwadzieścia lat po powstaniu stała się esencją gatunku drum & bass). Jednak w świetle prawa wykorzystanie cudzej twórczości - nawet niewielkich jej fragmentów - i osiąganie profitów ze sprzedaży muzyki, w którą wkomponowano sample, jest niedozwolone. Tak narodził się rynek płyt z próbkami, które można do woli wykorzystywać, nie obawiając się o prawne konsekwencje. Dostępne są olbrzymie ilości tytułów zawierających bądź komplety dźwięków i sekwencji typowych dla danej stylistyki, bądź partii danego instrumentu, sampli wokalnych, zawierających efekty dźwiękowe itp.

Z takiego budulca można tworzyć kompletne nagrania, co w skrajnej postaci sprowadza proces komponowania do łączenia gotowych próbek w całość. Dzięki temu nawet osoba nie mająca pojęcia o muzykowaniu może tworzyć mniej lub bardziej udane nagrania. Obsługa profesjonalnego samplera czy sekwensera nie jest jednak łatwa. Stąd wziął się pomysł stworzenia programów, które nie będą wymagały od ich użytkownika znajomości tajników programowania, a udostępniając mu graficzny interfejs rzeczywiście pozwolą na tworzenie muzyki poprzez układanie "klocków" reprezentujących poszczególne sekwencje za pomocą np. techniki drag & drop. Pracę czy też zabawę z takim programem można określić jako działanie pośrednie między tworzeniem muzyki w tradycyjnym pojęciu a miksowaniem płyt przez DJ-ja. Tutaj również łączymy ze sobą gotowe sekwencje dźwięków, tyle że są to w większym stopniu elementarne składniki. Trzeba też zaznaczyć, że przemiana, jaka dokonała się w ciągu ostatniej dekady w obrębie tanecznych stylistyk, polegająca na postrzeganiu DJ-jów jako prawdziwych twórców, podczas gdy faktyczni autorzy nagrań często pozostają nieznanymi szerszej publiczności producentami, na pewno przyczyniła się do powstania i rozwoju tego typu programów. Również specyfika takich gatunków, jak house czy techno, polegająca na korzystaniu z elektronicznych narzędzi i aranżacjach opartych na powtarzalnych ciągach sekwencji, umożliwiły stworzenie narzędzi upraszczających komponowanie.